Магистэр хамгаалтандаа орхин тулд заавал хийх ёстой хэд хэдэн шалгуурийн хамгийн суулийн даваагаа 5сарийн дундуур амжилллтай хийж дуусгалаа.
Би их нүүрний буянтай азтай охин юм шиг бганмаа хэхэ , тоотой хэдхэн удаа очиж байсан, улсийн нийслэл болох хотод нь очиж, эрдэм шинжилгээнд орж дипломараа илтгэл тавих ёстой учир, гантцаараа яаж явндаа, яаж тэр сургуулийг нь олоод, хаана хонхийн болжино? гэсэн асуултанд санаа зовж байсанаа нуух юун, ангидаа нийлдэг 2 залуу маань надаас илтгэлийн тухай асууж, яаж явах , талаар ярилцаад сууж байгаад, тэр 2 маань надтай хамт нийслэл явхаар болчихлоо, надийг нэгнийх ни нз охинийд хоноод, нэгэнтэй нь эндээс хамт нийцслэл орхоор болов. би ч бөөн баяр болсон ч дотроо битүүхэн санаа зовж л байлаа.
за тэгээд явах цаг ч болллоо, би илтгэлдээ бэлдээд л , өөрөө хийсэн судалгаани ажил болхоор бүх зүйлээ хэнээр ч хэлүүлэлгүй мэдэж байгаа ч гэсэн, гадний хэл дээр, олон хүний өмнө илтгэл тавина гэхэд сандарах түгшүүр мэдээж байсаар.
Диплома удирдагч багш замийн зардал даасан учир, хурдни галт тэргэнд суугад явсан ч болох эрх байлаа, өглөө 7-д босоод бүх зуйлээ бэлдэн бэлэн болоод байж байтал ангийн залуу ирж аваад, бидэн 2 замдаа өглөөний цайгаа ууваа...... за тэгээд аян замдаа гарлаа, абтобус дотор би илтгэлээ тавиад, тэр цаг хараад, 1-2 удаа бэлдэж үзлээ, мөн бид 2 миний дипломни талаар ярилцаад, нилээд цагийг хороолоо, тэгээд нойр хүрээд унтаад сэрж ирчихээд цаг харсан очих газартаа ахиад 2 цаг дутуу байна, бид 2 баахан буу халлаж эхэллээ, эхэндээ 2лаа, нз залуу нз охиноо яриж байгаад, сүүлдээ ангийнхан, тэнхимийн талаар баахан ярилаа, гэх мэт явсаар зорисон газраа ч очилоо.
Нийтслэл-д ширүүн бороо ороод, хөл хөдөлгөөн ихтэй байна,Надийг ангийн түрүүлэж очисон залуу тосож аваад, бид 2 тэдний нз охиний гэрт очилоо, би нилээн гярхай юм ажиж шинжидэг зантай учир гэрт ни ороод л анзаараад амжив. гэр ни их гоё айл байнаа, би их өлсөж ядрсан байсан ч, тэрийгээ мэдэгдэлгүй суув, орон орни соёл үнэхээр өөр ни их л ажглагдаж байлаа, учир ни манай монголд бол гаднаас орж ирсэн хүнд цай хийж, таваг тавих, за гэртээ орой хоол иддэг заншилтай, гэтэл эднийх шал өөр, гэртээ зүгээр л хоноx л, зорилготой юм шиг, гадуур хоол иднэ, хүн орж ирэхэд, цай хийж, таваг тавих талаар ойлголтгүй..... би тэр үед хэрвээ та нар манай гэрт очисон бол... бид яаж дайллаж байх байсан болдоо.... хэмээн тэр үед гэрээ их санаж байсан ни сэтгэлд тодоос тод санагдаж байна.
өглөө 7-н цагт босоод, хувцаа өмсөөд, бид 3, гэрээс гарлаа, гадаа бороо орсоор учир ... зоонтог барин гараад, такси дуудан бид 3, очих гэсэн их сургуули дээрээ очиход ойртох тусам, миний зүрхний цохилт улам хурдасан, би улан сандрах мэдрэмж төрж байлаа, за тэгээд очих гэсэн газраа орлоо, 12 давхарт гархаaд, үүдэнд нэр мэдүүлдэг газар, нэрээ мэдүүлээд гарин үсгээ зуран, өнөөдрийн уйл ажиллагаани хөтөлбөр-г аваад, тэнхимд орж суулаа, миний илтгэл тавих цаг ч боллоо, энэ өрөөний дотоод засал ни яаасан эвгүйн бэ? бүх хүн чамтай маш ойрхон суудаг, бас чамайг бүх хүн тойроод чи дунд ни нэг л байцаалтанд орж байгаам шиг...... хөтлөгч миний нэрийг дуудад, би эндэр дээр гаран өөрийгээ танилцуулад илтгэлээ тавиж эхэллээ, би дотроо юунаас ч бүү санаа зов, чи энэ хүмүүсийн хувд гадаад хүн, бүгд чамайг их сонирхсон харцаар л харж байна, хэмээн бодоод илтгэлээ тавих яавцад сандрах мэдрэмж бүгд байхгүй болсон байлааа.... би ч илтгэлээ амжиллтай тавиж чадлаа.... миний диплома шүүмжилэгч, давуу тал болон, саналаа хэлж дууссанаар, миний сэтгэл нэг тайвширч, ангийнхаа хүүхдийн их сайн байсан шүү, гэх үгийг сонсоод өөрөө өөртөө баяр хүргэн, сэтгэл тайвширлаа.
тэр өдөртөө би ангийнхаа 2 залуу, нз охидуудтай ни хамтддаа, кино үзээд, шарсан махни газар орж сайхан хооллож аваад, ангийнхаа залуутай замдаа гарлаа, ингээд миний хамгийн сүүллчийн даваа дуусаж, би диплома бичэж дуусад, засахаа засаад, хамгаалтандаа орох бүрэн боломжитой боллоо. надад хани болон явсан та 2 тоо, мөн нз охидуудад ни маш их баярлалаа, та хэд маани надад ийм сайн, надийг яг л нзийн хувд хүлээн авч, санаа тавидагт би их баярладаг шүү.. нэгэн орон хэрнээ таарахгүй хүмүүс байхад, өөр өөр орних хэрнээ та хэдтэйгээ ийм сайн нзууд болж чадсандаа их баярлаж явдаг шүү.
ангийнхаа 12 хүүхэд дундаас, хамгийн эхэнд хамгаалтандаа орж төгсөх гэж байгаа учир баяртай байнаа, энэ л миний 2 жил хичээж, гүрийн байсний үр дүн биш гэжүү? магадгүй бусад хүний хувд юуч биш, онц биш байж болно.... гэхдээ энэ бол миний хувд маш том амжилт, маш томnөөрөө өөртөө хийж буй хөрөнгө оруулалт юм. тиймээ хүн хичээгээд, зорилго тавиад хөдөлж чадбал хүссэндээ хүрэх тийм ч хэцүү бэрх даваа биш юм байна..... би одоо өөрөө өөртөө ч итгэл итгэл ихэссэн юм шиг, сэтгэл их өөдрөг байна :)
No comments:
Post a Comment